W oryginalnym stanie instrument służył przez lata, ale stan techniczny bardzo się pogorszył. Dotyczyło to szczególnie traktury elektropneumatycznej, która była już mocno zużyta i stopniowo stawała się przestarzałą. Kolejnym bardzo poważnym utrudnieniem do prowadzenia drobnych napraw była nieprawdopodobna wręcz ciasnota wewnątrz instrumentu, uniemożliwiająca jakikolwiek dostęp do części mechanizmów, piszczałek, a co dopiero naprawę lub usunięcie banalnych, ale uciążliwych usterek, które pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku praktycznie uniemożliwiły grę. Wobec takiej sytuacji została podjęta decyzja o przeprowadzeniu kapitalnego remontu organów wraz z ich rozbudową. Szafa organowa została przesunięta do przodu (w kierunku ołtarza głównego) z głębi empory organowej o 1,5 m, lecz z zachowaniem oryginalnego prospektu. Został zmieniony cały kontuar i usytuowany w nowym miejscu. Dyspozycja instrumentu została rozbudowana z 40 do 45 głosów i wykonano bardzo szeroki zakres prac techniczno-muzycznych. Dostęp do niektórych elementów możliwy był po raz pierwszy od momentu budowy organów w 1931 roku dopiero po przebudowaniu szafy organowej i jej wysunięciu. Remont wraz z przebudową i rozbudową instrumentu trwał od IV 1980 roku do II 1981 roku. Prowadzony był przez Zakład Organmistrzowski Józefa Cynara z Wrocławia. W lutym 1981 roku odbyło się poświęcenie organów po przebudowie i remoncie.